مقایسه‌ای میان EVP و CVP

واژه ارزشهای پیشنهادی کارفرمایی (EVP) ، از مفاهیم مرتبط در مدل کسب وکار، یعنی ارزشهای پیشنهادی به مشتری (Customer Value proposition) الهام گرفته است. اگر می توانستیم تمام ارزشهای مطلوب مشتریان را به ایشان بدهیم عالی بود اما چون محدودیت اجازه نمی دهد، استراتژی بازاریابی فورس می کند که روی تعداد محدودتری از بسته ارزشهای پیشنهادی تمرکز کنیم (مثلا استراتژی رهبری هزینه، بر مشتریان حساس به قیمت تمرکز می کند، و استراتژی تمایز، بر مشتریان حساس به برند و غیره) .

در منابع انسانی، برای نگهداشت استعدادها و برندسازی کارفرمایی نیز باید شرکت بتواند 3 تا 5 ارزش خاصی را که همزمان به جذب و نگهداشت سرمایه انسانی کمک می کند انتخاب کند. (انتخابی که باید هوشمندانه صورت گیرد). با این حال، یکی از تفاوتهای EVP و CVP در این است که در ترکیب ارزشهای پیشنهادی کارفرمایی می توان سخاوتمندانه تر عمل نمود. زیرا ایجاد برخی ارزشهای مطلوب کارفرمایی، برای شرکت هزینه (Cost) ندارد (مثلا یک قدردانی شفاهی موثر، چقدر آب می خورد؟ یک بازخورد مدیریتی اثربخش چقدر آب می خورد؟ نزدیک به هیچ !)  اما در بازاریابی، ایجاد هر ارزش اضافه برای مشتری، آب می خورد.