مدیریت دایورسیتی (تنوع) در محیط کار

وقتی می گوییم دایورسیتی در محیط کار از چه حرف می زنیم؟ اجازه بدهید یک تجربه واقعی عرض کنم. چندی پیش در مصاحبه دانشجویان دوره DBA نفت و گاز، با متقاضیان مختلف، مصاحبه وردی می کردیم. طیف های مختلفی از مدیران و فعالان نفت و گاز حاضر بودند. از فردی با تخصص فرهنگی و مذهبی در صنعت نفت ایران بگیر، تا یک فارغ التحصیل جوان ایرانی حوزه نفت و گاز از کشور آمریکا (که حتی بدلیل تسلط بیشتر به زبان انگلیسی، مصاحبه را به انگلیسی برگزار کردیم) . از مدیر بازنشسته نفتی که دنبال توسعه است بگیر تا فردی جوان که می خواهد در این صنعت رشد کند. و غیره.

بنابراین ما در کلاس باید چنین تنوعی از گروه های سنی، فرهنگی، و غیره را اداره کنیم. موسسه نیز باید سطوح متفاوتی از تقاضای این تنوع مورفولوژیک را مدیریت کند  و غیره.

مدیریت دایورسیتی گرچه بسیار مشکل است اما در صورت تحقق، بهره وری را در محیط های کاری (به استناد پژوهش های معتبر) ارتقا می دهد.

بنظرم دو شایستگی برای تحقق چنین کاری لازم است: الف ) دوری از تعصب های فکری و عقیده ای  ب) افزایش دانش (بخصوص میان-فرهنگی) نسبت به بافت متنوع جمعیت شناختی. بنظر میرسد مدیران باید بیش از پیش به توسعه این شایستگی در خود و محیط های کاری توجه کنند.