بیزنس کوچینگ، چه هست و چه نیست؟

موضوعات کوچینگ و شاخه های آن در فضای مدیریت کسب و کار ایران در یکی دوسال گذشته داغ بوده است. بنده نیز این فرصت و افتخار را داشته ام که در دوره های بیزنس کوچینگ در موسسات و دانشکده های بسیار معتبری، تدریس کنم. اما در این نوشته، می خواهم دیدگاه هایی را مطرح کنم که شاید به بهبود شفافیت این حوزه کمک کند:

بیزنس کوچینگ چه نیست؟ (افسانه های بیزنس کوچینگ)

اینکه به یک Businessman یا BusinessWoman در حوزه های زندگی (مثل سلامت و زندگی سالم، کنترل استرس و خشم، شیوه مراقبت از فرزندان و ..)، مشورت دهیم، لزوما ارتباط مستقیمی با بیزنس کوچینگ ندارد. بلکه بیشتر لایف کوچ است که از قضا، مخاطبش یک مدیر است! . نه اینکه کار بدی باشد، بسیار هم خوب است اما لزوما بیزنس کوچینگ نیست.

اینکه یک مدیر را به دوره های اموزش کوچینگ بین المللی هدایت کنیم، تا مدرک بین المللی کوچینگ (مثل PCC) دریافت کند، نیز بیزنس کوچینگ نیست. آن مدارک برای افرادی است که می خواهند کوچینگ را بصورت یک حرفه مستقل دنبال کنند. هدف از بیزنس کوچینگ این نیست که فردی که در دوره شرکت کرده، بعد از اتمامش، برود کلینیک بزند و دیگران را کوچ کند.

پس بیزنس کوچینگ چیست؟

آنچه به نظر من، مناسب ترین تعریف از بیزنس کوچینگ است این است

توانمندسازی مدیران در سبک رهبری کوچینگی (سبکی متمرکز بر توانمندسازی و جلب مشارکت کارکنان) تا این مدیران بهتر بتوانند رهبری نیروی انسانی یا اصطلاحا HR Leadership انجام دهند و وظایف تعامل محور کسب و کار نظیر: مدیریت عملکرد، مدیریت استعداد، تفویض اختیار، جاری سازی استراتژی، تیم سازی و غیره را انجام دهند.

روی وظایف تعامل محور تاکید دارم زیرا برخی از وظایف و نقش های مدیر هستند که در حد صفر یا اندکی، نیازمند تعامل مستقیم با نیروی انسانی می باشند و لذا آن ها از دامنه بیزنس کوچینگ خارج می باشند.به عبارتی هرجا پرچم بیزنس کوچینگ، بالا می رود پرچم رهبری نیروی انسانی نیز برافراشته است.بنابراین سبک رهبری کوچینگی به شما کمک می کند تا نیروی انسانی را بهتر لید کنی تا به اهداف بیزنس دست یابی بیزنس کوچینگ یعنی مدیر در نقش رهیار و یعنی بهبود توان رهبری نیروی انسانی که منجر به انجام بهتر وظایف تعامل محور مدیر در تحقق اهداف کسب و کار می شود.